السلام) مدّتِ شش سالِ دوران كودكي اش را با پيغمبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) سپري كرد و پس از رحلت آن بزرگوار، مدّت سي سال در كنار پدرش علي (عليه السلام) به سر برد و در همه حوادث پرتلاطم دوران آن حضرت حضوري پرتلاش داشت.پس از شهادت اميرمؤمنان (عليه السلام) ده سال تمام همراه و همگام با برادر عزيزش امام حسن (عليه السلام) زندگي كرد و پس از شهادت برادر در سال 50 هجري، به مدّت ده سال، به ارزيابي حوادث زمان پرداخت و بارها به معاويه پرخاش كرد و پس از مرگ او در برابر حكومت يزيد، شجاعانه ايستادگي و از بيعت با او خودداري كرد، تا اين كه در محرّم سال 61 هجري به همراه گروهي از بستگان و ياران باوفايش، در سرزمين كربلا به شهادت رسيد.حسين بن علي (عليه السلام) نمونه كامل يك انسان برجسته و متشخّص بود و نام حسين در اذهان، همراه با شجاعت و ظلم ستيزي و جوش و خروش بر ضدّ هر گونه ستم و تبعيض است.در دوران پنج سال حكومت پدر با او همكاري مي كرد و در پي چاره مي گشت كه پيش از آن كه امّت، نَفَسِ واپسين را برآورد، نفحه حياتي در او بدمد و در تاريخ طرحي نو دراندازد.سال شصتم به پايان نرسيده بود، امام حسين (عليه السلام) ديد كه مردم در مقابل برادرش امام حسن (عليه السلام) از نفس افتاده و هرچه از باقيمانده مكتب در ميانشان بوده از آنها دور گرديده و توده مردم، خود را در گلوي گشاد بني اميّه انداخته اند.امام احساس كرد كه براي به حركت